12 juni mocht ik in Nieuwspoort mijn verhaal delen tijdens een dialoogsessie over euthanasie bij psychisch lijden van jongeren. Ik sprak over mijn strijd met suïcidaliteit, eenzaamheid, de periodes van diepe wanhoop en het alsmaar onbegrepen voelen. Maar ook over het opnieuw betekenis vinden in en het vormgeven van een leefbaar leven.
Ik vertelde hoe het onderzoeken van de mogelijkheid om te sterven mij destijds juist ruimte gaf om te blijven leven. En dat erkenning krijgen voor je lijden véél te laat komt wanneer die pas start binnen een euthanasietraject.
Hoewel de sprekers vanuit heel verschillende invalshoeken kwamen, zoals psychiaters Jim van Os, Menno Oosterhoff en Esther van Fenema, ervaringsdeskundigen Ewout Kattouw en ikzelf, plus diverse politici, kreeg ieder perspectief de ruimte.
Eén gedeelde noemer kwam duidelijk bovendrijven: de eindeloze wachttijden en de vaak ontbrekende passende zorg, verergeren het lijden. Precies daar ligt onze gezamenlijke taak, hoe uiteenlopend we ook denken over de laatste stap.
Dank aan het Wetenschappelijk Bureau Nieuw Sociaal Contract en in het bijzonder Rosanne Hertzberger voor het podium.
Euthanasie bij psychisch lijden van jongeren
23/06/2025
12 juni mocht ik in Nieuwspoort mijn verhaal delen tijdens een dialoogsessie over euthanasie bij psychisch lijden van jongeren. Ik
