Hoe houd je hoop vast als je jarenlang te horen krijgt dat je geen toekomst hebt? En wat gebeurt er als je zélf het verhaal mag vertellen dat anderen altijd over jou schreven?

Mirte is grafisch ontwerper, ervaringsdeskundige en autistisch. Al sinds haar kindertijd worstelt ze met depressie, suïcidaliteit en het gevoel nergens in te passen. Twintig jaar lang leeft ze binnen de muren van de GGZ, vastgelegd in dossiers die haar stem missen en met een doodswens die niet verdwijnt. Tot ze besluit het roer radicaal om te gooien.

In deze film gaat Mirte haar meest traumatische herinneringen regisseren in een toneel-re-enactment. Samen met een scriptcoach en een cast van acteurs regisseert ze haar meest traumatische herinneringen. Zo probeert ze bestaansrecht terug te winnen in een wereld die haar nooit volledig begreep.

Deze film is niet alleen een persoonlijk verhaal, maar ook een breder pleidooi voor het erkennen van neurodiversiteit en het doorbreken van stigma’s rondom psychisch lijden. Want één op de vier mensen in Nederland heeft een neurodivergent brein en velen van hen voelen zich net als Mirte onbegrepen.